Za pomocą symboli graficznych przedstawia się połączenia i działanie elementów pneumatycznych na schematach pneumatycznych. Schematy powinny umożliwiać analizę ruchu elementów wykonawczych, sygnałów sterujących w poszczególnych fazach cyklu pracy układu pneumatycznego. Na schematach nie uwzględnia się rzeczywistego rozmieszczenia elementów składowych układu. Wszystkie informacje o kompletnym układzie oraz o częściach wchodzących w jego skład powinny stanowić kompletną dokumentację wykonaną zgodnie z normą PN ISO 1219-2. Preferuje się schematy formatów A4 lub A3, które są określone w normie ISO 5457. Jeżeli konieczne jest użycie innego formatu niż A4 lub A3, należy stosować się do normy. Do opisu schematów stosuje się wzory pisma zgodnie z normą ISO 3098-1.

Linie symbolizujące przewody oraz połączenia między elementami na schemacie zaleca się rysować tak, żeby liczba krzyżowań była jak najmniejsza. Jeżeli krzyżowanie linii występuje, należy stosować się do rozdziału 8.1.1.4. Schematy złożone z kilku układów można podzielić na podukłady, które zaleca się rysować na pojedynczych arkuszach. Rozdzielone podukłady powinny mieć oznaczenia linii połączeń między arkuszami (rys. 8.1.1.5./1.). Jeżeli w układzie zastosowano wyłączniki krańcowe lub zawory z przesterowaniem w określonych położeniach elementu wykonawczego, zaleca się wskazać miejsce przesterowania (np. dla siłownika kreską oraz oznaczeniem identyfikacyjnym). Przesterowanie elementu, realizowane z jednego kierunku należy wskazać symbolem strzałki (→ kierunek przesterowania). Symbole graficzne elementów pneumatycznych zaleca się umieszczać na schematach od dołu do góry i od strony lewej do prawej w następującej kolejności:

• źródło energii (u dołu po lewej),

• elementy sterujące w kolejności działania (powyżej, od lewej do prawej),

• elementy wykonawcze (u góry, od lewej do prawej).

Symbole graficzne elementów pneumatycznych należy rysować zgodnie z normą ISO 1219-1 (patrz rozdz. 8.1.1.4). Jeżeli dla danego elementu występuje symbol uproszczony i szczegółowy, należy na danym schemacie stosować tylko jedną wersję. Symbole graficzne należy rysować w położeniu początkowym przy doprowadzonym ciśnieniu.

Na schemacie układu oprócz symbolu graficznego elementu pneumatycznego powinno znajdować się jego oznaczenie identyfikacyjne. Oznaczenie należy stosować konsekwentnie we wszystkich dokumentach powołanych. Oznaczenie identyfikacyjne umieszcza się w ramce jak na rys. 8.1.1.5/1.

Na rys. 8.1.1.5./1. przedstawiono zależności pomiędzy poszczególnymi częściami w systemie oznaczeń elementów pneumatycznych.

Numer instalacji jest liczbą, której numerację należy rozpoczynać od 1. Numer instalacji stosuje się wtedy, gdy cały system pneumatyczny składa się z więcej niż jednej instalacji.

Numer układu jest liczbą, której numerację należy rozpoczynać od 0 dla wszystkich elementów zamontowanych na przewodzie zasilania lub wchodzących w skład bloku wejściowego. Tak ustalony numer należy stosować konsekwentnie w każdym układzie pneumatycznym.

Oznaczenia elementów (według skrótów literowych od nazw angielskich):

P – sprężarki,

A – elementy wykonawcze (siłowniki, silniki),

M – silniki napędowe (napęd sprężarki),

S – czujniki…